از زمان شکل گیری و طرح نظریه چارچوب بندی در حوزه ارتباطات تاکنون پژوهش های ارتباطی زیادی درباره چارچوب های رسانه ها، چارچوب ذهنی مخاطبان و ژورنالیست ها انجام شده و تعاریف و دیدگاه های عرضه شده، از سوی محققان در معرض جرح و تعدیل قرار گرفته است.

در مقدمه کتاب و در تبیین مفهوم چارچوب بندی آمده است: چارچوب بندی در حوزه ارتباطات برای بررسی چگونگی بسته بندی و ارائه کارآمد اخبار رسانه ای توسط روزنامه نگاران به کار می رود.

براساس نظریه برجسته سازی، رسانه ها می گویند چه مسائلی موضوعات روز است و برخی رویدادها را در اولویت قرار می دهند. اما بر اساس نظریه چارچوب بندی، آنها حتی می توانند با مهم جلوه دادن برخی جنبه ها از طریق قراردادن زاویه خاص خبری یا چرخش خبری روی این عناصر به ما بگویند به هر رویدادی از چه زاویه ای نگاه کنیم.

با وجود جایگاه و اهمیتی که نظریه چارچوب بندی در حوزه مطالعات تاثیرات رسانه ها در دنیا پیدا کرده، در ایران (غیر از یک مورد با عنوان «جنگ روایت ها در گفتمان رسانه های رقیب»، تحلیل چارچوب بندی رویدادهای اعتراضی مصر، لیبی و بحرین در شبکه های پرس تی وی، الجزیره، بی بی سی و سی ان ان، اثر اردشیر زابلی زاده) هنوز به طور جدی به ادبیات مطالعات ارتباطی راه نیافته است و پدیده نسبتا جدیدی محسوب می شود.

این اثر که مجموعه مقالات ارزشمندی در خصوص چارچوب بندی است، علاوه بر یادداشت ناشر، مقدمه و منابع شامل مقالاتی مانند تعیین چارچوب، تعیین دستور کار و تعیین اولویت، سیر تحول سه مدل تاثیر رسانه ای، تعیین چارچوب خبر: نظریه و گونه شناسی، قدرت تعیین چارچوب: چالش های جدید در پژوهش ساختار معنایی خبر، چارچوب بندی به مثابه نظریه تاثیرات رسانه ای، فرآیند های تعیین چارچوب و جنبش های اجتماعی: مرور و ارزیابی، تعیین چارچوب رسانه ها در سطوح گفتمان سیاسی، تحلیل تعیین چارچوب یک برخورد: روزنامه نگاری جنگ/ صلح و محدودیت های گفتمان ملی در خصوص یک پدیده فراملی است.

چاپ نخست کتاب نوشته اردشیر زابلی زاده، در قطع وزیری در 456 صفحه، دی ماه 1393منتشر و به بازار عرضه شده است.