پانزده دقیقه ای هست که باهم در حال صحبت هستیم، هم مشتری هایش را راه می اندازد و هم به سوالات من پاسخ می دهد. سرش شلوغ است، با یک حساب سر انگشتی در این 15 دقیقه، 16 الی 17 مشتری راه انداخته، سیگار، آب میوه، آب معدنی، بیسکویت و باز هم سیگار... اینها بیشترین اقلامی هستند که مشتریان می خواهند و او می فروشد. می گویم: «جالب است که در این 15 دقیقه همه چیز فروخته اید بجز روزنامه و مجله؛ به اسم روزنامه و به کام جنس های دیگر!»، می گوید: نمی خرند آقا چکار کنیم، ما که از خدامونه روزنامه و مجله بفروشیم. روزنامه ها فروشش نسبت به گذشته قابل مقایسه نیست، خیلی کم شده. اون موقع یه کیوسک داشتیم سمت بهبودی – آذربایجان؛ دست کم روزی 200 تا 300 روزنامه می فروختم. الان کل روزنامه هایی که می فروشیم عمرا به اون عدد برسه!