در مفهوم «قدرت» جدا از تجمع توانایی های فردی، تدبیر و اندیشه ای نیز نهفته است که محرک جامعه ای است به سوی بهروزی و پیروزی در اهداف انسانی و اجتماعی و این تعریف علاوه بر قدرت اجتماعی، بیشتر بازخورد سیاسی دارد و احزاب و صاحبان نفوذ از این منظر، سرمایه اجتماعی را مبنای سرمایه گذاری در اهداف سیاسی و حزبی خود قرار می دهند تا سهمی از «قدرت» را در جامعه سیاسی از آن خود کنند و این تعریف در سال های گذشته در میان جناح های موجود در فضای سیاسی ایران به صورت گاه برابر و گاه نابرابر وزن کشی شده است. یا به عبارتی ترازویی را در نظر بگیرید که اهرم اصلی آن به طور کاملاسمبلیک، جامعه ای است که دو کفه آن در دست