در وضعیت موجود که کشور با بحران های متعددی در حوزه آب و خاک و تنوع زیستی مواجه است، اهمیت شبکه مناطق حفاظت شده که تنها 10 درصد خاک سرزمین را تشکیل می دهند دوچندان می شود. البته اگر به یاد داشته باشیم که عمده این مناطق تنها نام «حفاظت شده» را روی کاغذ با خود یدک می کشند و به ندرت نشانی از حفاظت اصولی در آنها دیده می شود عمق فاجعه نیز دوچندان می شود. بااین همه، هفته گذشته بدون توجه به همه فشارهایی که روی آخرین بازمانده زیستگاه های ایران وجود داشته، کلنگ جاده سازی در قلب یکی دیگر از پارک های ملی کشور به زمین خورد. جایی که اتفاقا آخرین محدوده رویشی جنگل های هیرکانی در مازندران و بسیار حساس و شکننده