گفتگوی بهروز افخمی با علی معلم راجع به موفقیت اخیر فیلم فروشنده در جشنواره کن برایم جالب و تا حدی منصفانه بود. اینکه بهروز افخمی پشت پرده جشنواره فیلم کن را در ارتباط با تجارت کثیف بهره کشی جنسی سرمایه داران نظام سلطه جهانی پخش می کند، فوق العاده است و علی معلم نیز به درستی می گوید که اهداف پنهانی مدیران کن پدرسوخته بازی هایی وجود دارد که نمونه بارزش اکران فیلم های مستهجن همجنس گرایانه در راستای تبلیغ جهانی برای این عمل حیوانی و شرم آور است و همچنین باور دارم که کن با همه این اوصاف بهترین فیلم ها را به لحاظ فیلمنامه، تدوین و کارگردانی انتخاب می کند که بر این اساس باید پذیرفت فرهادی کارگردان موفقی است و فیلم های خوبی به لحاظ تکنیک فیلمسازی ساخته است و البته دو جایزه نخل طلابرای این فیلم خواه ناخواه افتخار و موفقیتی فرامرزی برای سینمای ایران به همراه آورد به خصوص برای شهاب حسینی که در همین دنیا اجر خدمتش را برای شهید بابایی دریافت کرد، ولی صادقانه می گویم که مضمون فیلم های اصغر فرهادی را دوست ندارم و تلخی فیلم هایش را البته به گفته خودش، دلیل بر ناسازگاری وی و همفکرانش با جامعه انقلابی ایران زمین به حساب می آورم نه از روی دلسوزی برای اصلاح پلشتی ها و نقاط ضعف موجود که وجود هم دارد ولی اصغر فرهادی و دوستانش عامدانه چشم خود را روی دختران فراری، جوانان معتاد، مردان بی غیرتی که از ارتباط غیراخلاقی همسران خود مطلع هستند و اعتراضی هم ندارند، فروش مواد مخدر و روابط خیابانی که در هر جامعه دیگری بالاخص غرب نیز به شدت رواج دارد، باز کرده اند، اما وقتی که نوبت به جوانان دانشمند می شود، نوبت به شهریاری و احمدی روشن می شود، نوبت به مردان و زنان رشید کارگری که با حقوق 800-700 هزار تومان از صبح تا شام برای پیشبرد اهداف عالیه اقتصادی کشورشان در هر شغلی که حضور دارند و به کار و تلاش مجاهدانه مشغولند، آنان دیگر کوچک ترین وظیفه ای در جهت به تصویر کشیدن این حقایق افتخارآمیز ندارند چون دختر امیر قطر حاضر نیست که برای به تصویر کشیدن شکوه عزت ملی ایرانیان پول پرداخت کند.