هر هفته، افراد زیادی در سراسر ایران به کوه می روند. وجود وسایلی مثل تله کابین و هموار شدن جاده های کوهستانی، رسیدن به ارتفاعات بلند را آسان تر از قبل و احتمال بروز بیماری هایی را که به عنوان بیماری ارتفاع شناخته می شوند، بیشتر از گذشته کرده است. کاهش تدریجی اکسیژن، بیشترین تاثیر را بر سیستم تنفسی و قلبی عروقی می گذارد. تنفس در ارتفاعات، تند تر و عمیق تر می شود و قلب با نیرو و تعداد بیشتری ضربان خواهد کرد. هردوی این مکانیسم ها تا حدودی کمبود اکسیژن را جبران می کند، اما درعوض دفع دی اکسید کربن (CO2) نیز افزایش می یابد و اسیدیته خون کم می شود. (خون قلیایی می شود وPH بالامی رود.)