دست و پای روباه را می بندد، دخترک شاهد ماجراست، روباه را از طنابی آویزان می کند، دخترک شاهد ماجراست، با چوب روباه را می زند، دخترک شاهد ماجراست؛ روباه ضجه می زند، دخترک شاهد ماجراست این گوشه ای از رفتار های وحشتناک مردی جوان با روباهی است که فقط از روی غریزه رفتار کرده، اما به جرم خوردن مرغ و خروس های خانواده به دام افتاده است.

نگران کننده تر این که به نظر می رسد مادر خانواده نیز شاهد ماجراست؛ چون آن طور که تسنیم از این حادثه گزارش داده، فیلم این اتفاق از سوی مادر خانواده در یکی از شبکه های اجتماعی منتشر، اما با اعتراض کاربران پس از مدتی کوتاه حذف شده است. این بار اولی نیست که چنین حیوان آزاری هایی در کشور خبرساز می شود، چراکه فضای مجازی پر است از فیلم و عکس هایی که رفتار ظالمانه انسان ها با حیات وحش را به تصویر می کشد. اما حادثه اخیر زنگ خطر جدی تری به حساب می آید، اتفاقی که گواهی است بر روند اشتباه مدیران در کنترل چنین پرونده هایی، چراکه پدر خانواده ای به خود اجازه می دهد در مقابل چشمان دختر خردسالش دست به حیوان آزاری بزند یا مادری بدون هیچ احساس مسئولیتی شاهد چنین رفتاری است و از آن فیلم و عکس تهیه می کند.

اما در این بین تمام تقصیرها را نمی توان به گردن این پدر و مادر انداخت؛ زیرا به احتمال زیاد اگر پای حرف هایشان بنشینید آنها هیچ حق حیاتی برای روباه قائل نیستند و نمی دانند این گونه جانوری چه نقشی در اکوسیستم دارد یا چگونه باید خشم شان را کنترل کنند به همین دلیل ضعف های نظام آموزشی و بهداشت و درمان کشور را نیز باید شریک جرم این پرونده دانست و یادآور شد که سازمان هایی مانند محیط زیست یا منابع طبیعی نیز آن طور که باید برای درگیر کردن سایر دستگاه ها در بحث های زیست محیطی تلاش نمی کنند.

علاوه بر این سازمان ها بخوبی روی برنامه های آموزشی نیز تمرکز نمی کنند، چراکه تمام برنامه های مشارکتی و آموزشی مدیران این حوزه در سفر های استانی، حضور در همایش و انتشار چند عکس در شبکه های اجتماعی شان خلاصه می شود.

بنابراین بی دلیل نیست که هنوز بسیاری از افراد از اهمیت احترام به محیط زیست و گونه های جانوری چیزی نمی دانند.