عکسی که این روزها از چند پلاکارد نصب شده منتشر شده، به تایید شاهدان و حاضران در این شهرها رسیده است. اینکه یک روستا درصدد است هرگونه بیگانه ای را از خود براند یا شهر زارچ دوست دارد بدون هیچ غیرایرانی ای به سر ببرد، عجیب به نظر می رسد. جوانان غیور درصدد هستند تا یک بار برای همیشه برای افزایش امنیت زمین و جایی که زندگی می کنند، از حضور این افراد پاک کنند. البته آنها فرصت دوهفته ای را به ساکنان غیرایرانی دادند تا از محل سکونتشان بروند، اینکه عده ای از جوانان ایرانی آن قدر با حس برتری نسبت به دیگر انسان ها رفتار می کنند، اینکه به سادگی همه قوانین اسلام را درباره برتری انسان ها با یکدیگر نادیده می گیریم، همه نشانه این است که یک جایی کم گذاشته ایم. یک جایی نتوانستیم راه را درست برویم. چند سال پیش وقتی در سیزده به در صفه اصفهان شهردار اجازه ورود به افغان ها را نداده بود، تعدادی از اهالی سینما همچون مانی حقیقی و نیکی کرمی، قدم پیش گذاشتند و به اعتراض پرداختند. البته احتیاج نبود تا به آن شهر بروند، چراکه مسئولان شهری عذرخواهی کردند و تابلوها را برداشتند؛ تابلوهایی که حضور افغان ها را ممنوع می کرد. البته قبل تر ماجرای افغان هایی مطرح بود که نتوانسته بودند در جایی دیگر زندگی کنند و از سوی مردم محل با اعتراض و حتی درگیری بیرون رانده شده بودند. همان روزها اصغر فرهادی که برنده جایزه اسکار شده بود در یک فرصت کوتاه یکی، دوروزه به تهران آمد و در یک مدرسه افغان ها با آنها دیدار کرد و برایشان کارگاه گذاشت. به نظر می رسد این روزها نیاز به چنین همدلی هایی هست.اما با خوشبینی می توان امیدوار بود که مسئولان بتوانند آن چنان مشکلات را حل کنند که نیازی نباشد هنرمندان و چهره ها پا پیش بگذارند و شاید هرچه زودتر این تابلوها برداشته شود.