شنیدن ماجرای انفجار شهران هم ترس دارد و دلهره، هم امیدواری و رضایت. ترسی که از همان لحظه اول شنیدن ماجرا آرام و آهسته می دود زیرپوست شنونده ها. دلهره ای که هنوز بعد از گذشت دو روز از انفجار، از زبانه کشیدن شعله های داغ و سوزان چندمتری که آسمان نیمه شب شمال غربی پایتخت را روشن کردند و نورانی، ادامه دارد.

روی دیگر سکه اما اینجا رنگ امیدواری دارد و رضایت. امیدواری از به سامان رسیدن یک دغدغه مشترک قدیمی؛ دغدغه مدیریت بحران هایی که خیلی ناگهانی از راه می رسد و علاوه بر شهروندان، خیلی وقت ها مسئولان را هم غافلگیر می کند؛ مسئولانی که فرمان کنترل بحران به آنها سپرده شده است. مخصوصا وقتی می شنویم