امروزه گردشگری، یکی از صنایع پولساز و پیشرو در جهان محسوب می شود که می تواند اقتصاد کشورها را دگرگون کند. این تحول و توسعه اقتصادی، هم در سطح کلان و هم در سطح شهرها و روستاها، اثرات چشمگیری برجا خواهد گذاشت.

در شرایطی که بسیاری از روستاهای کشور ما از نظر طبیعی، تاریخی و فرهنگی، جاذبه های فراوانی برای جذب گردشگر داخلی و خارجی دارند، به نظر می رسد، این ظرفیت عظیم اقتصادی در روستاها، چندان جدی گرفته نشده و این پتانسیل بالقوه اشتغال و آبادانی در روستاها به دست فراموشی سپرده شده است.

بجز چند روستای مشهور کشور که مقصد گردشگران شده، سایر روستاهای کشور ما ناشناخته باقی مانده است. اگر امروز کشور ترکیه، یکی از غول های گردشگری جهان به حساب می آید و اقتصاد این کشور به واسطه درآمد گردشگری، شتاب قابل توجهی پیدا کرده است، این جایگاه را باید به تجهیز شهرها و روستاهای گردشگر پذیر این کشور نسبت داد.

واضح است که روستاهای ما، از نظر جاذبه و زیبایی، دست کمی از روستاهای کشور ترکیه ندارد، اما در زمینه معرفی جاذبه های گردشگری روستاهای ایران و توسعه فرهنگ گردشگری در آبادی های کشور، فرهنگسازی مناسبی صورت نگرفته است.

حتی خود روستاییان ایرانی نسبت به این گنج پنهان در روستاهای خود کم توجه هستند. خیلی از روستاییان، هنوز به این باور نرسیده اند که با جذب گردشگر، می توانند حتی گاهی خیلی بیشتر از کشاورزی و دامداری، درآمد داشته باشند.

به دلیل نگاه سنتی که در اقتصاد روستایی ایران رواج دارد، ظرفیت های نوین درآمدزایی در روستاها و استفاده از روش های بدیع و خلاقانه، جایگاه چندانی در اقتصاد روستایی ایران ندارد، اما در صورتی که رگه های این نگاه سنتی از روستاها زدوده شود و راه های کارآفرینی را به روستاییان آموزش دهیم، خواهیم دید که روستاها به قلب تپنده اقتصاد کشور تبدیل خواهند شد، طوری که در آن صورت برای مهاجرت به روستاها، رقابت جدی شکل می گیرد.