بهترین جای کافه همان جای همیشگی است. هر دو در دو سوی میز نشسته اند. یکی دست چپ، دیگری دست راست. این بار اتفاقی سروقت میز خالی شد و فرصت نشستن در جای همیشگی فراهم آمد. گارسون هم به موقع سروکله اش پیدا شد و سفارش گرفت: «همان همیشگی». مشتری ها هم همان مشتری های همیشگی اند. امشب مثل شب های پیش شلوغ نیست. کافه چی می گوید برای تماشای فوتبال خیلی ها نیامده اند. بهانه خوبی برای خلوت شدن کافه است. فوتبال مهم تر است لابد. مهم تر از دیدار و گفت وگو. می گوید: «اساسا گفت وگو امری فرهنگی است». «دست چپی» می گوید. «دست راستی» مشغول نوشیدن قهوه است. امشب خوشحال است. می گوید: «جای راحت هم نعمتی است. اینکه راحت