اگرچه مصطفی کمال پورتراب را از سال های دور و از سال 1339 می شناختم اما پس از گذشت مدت کوتاهی فرصتی دست داد تا به واسطه همکاری با ایشان در زمینه تدریس در هنرستان موسیقی ملی آشنایی ما برای سال ها ادامه پیدا کند. در سال 1342 در هنرستان موسیقی ملی با هم همکار شدیم و به تدریس مباحث علمی در موسیقی پرداختیم. آن سال ها تدریس مبانی علمی موسیقی بر عهده ایشان و بنده بود. کتاب «تئوری موسیقی» که ایشان و من به صورت مشترک نوشتیم جزو برنامه درسی بود که بچه ها در هنرستان کار می کردند. بعدها این همکاری ادامه پیدا کرد تا اینکه هنرکده موسیقی ملی هم در هنرستان تاسیس شد تا موجب همکاری های بیشتر ما با یکدیگر شود. این همکاری در این سال ها در شورای عالی خانه موسیقی به شکل دیگری ادامه یافت و به مناسبت های مختلف در جلسات شورای عالی خانه موسیقی همدیگر را می دیدیم.

مصطفی کمال پورتراب انسانی جدی بود و برای موسیقی اهمیت زیادی قایل بود. او علاوه بر تالیف چندین عنوان کتاب، آثار قابل توجهی را هم ترجمه کرد که از او به یادگار مانده است: آثاری که علاوه بر نشان دادن میزان اطلاعات او به پرکاری و تلاش فراوان ایشان هم اشاره دارند. مباحث علمی و مبانی موسیقایی در آثار مرحوم کمال پورتراب، سال هاست که مورد استفاده دانشجویان رشته موسیقی است. کتاب های او همچنین این قابلیت را دارند که تا سال ها در فراگیری علمی موسیقی به کمک دانشجویان این رشته بیایند.

مصطفی کمال پورتراب تمام عمرش را به پژوهش و تالیف در زمینه موسیقی گذراند. این را از کتاب هایی که در موسیقی تالیف کرده است، می توان دریافت. او همچنین بخش زیادی از عمرش را در کلاس های درس گذراند و تا آخرین لحظات، دست از تحقیق و پژوهش در حوزه موسیقی بر نداشت. او واقعا موسیقی را با جان و دل دوست داشت و تا پایان عمر سرگرمی به جز فعالیت در این حوزه نداشت. او تمام و کمال عمر خودش را وقف موسیقی کرد و زحمت موسیقی و موسیقیدانان ایرانی را زیاد کشید. من به نوبه خودم اظهار تاسف می کنم از درگذشت ایشان که یک همکار قدیمی را از دست دادم.