میزان| محمدرضا جوان هجده ساله ای است که به اتهام مشارکت در گوشی قاپی و بارکنی دستگیر شده است. او عضو یک باند حرفه ای بود و خیلی زود پای در مسیر جرم گذاشت. می گوید: «بچه لب خط هستم و تا دوم دبیرستان همیشه معدلم 20 بود، اما به خاطر مشکلات مالی مجبور شدم ترک تحصیل کنم. پدرم در یک مغازه تعویض روغنی در جاده ساوه کار می کند و درآمد زیادی ندارد. یکی از برادرانم در چهار سالگی زیر کامیون رفت و معلول شد. خواهرم هم در آتش سوزی چراغ گردسوز دچار سوختگی شده است. خرج خانواده ما نمی چرخید من مجبور شدم کار کنم. یکی از دوستانم به اسم میثم پیشنهاد داد با همکاری پسر جوانی به نام جعفر گوشی قاپی کنیم تا او گوشی ها را بفروشد. مادرم بیماری قلبی داشت و هرچه سریع تر باید قلبش را عمل می کردیم. به خاطر او حاضر به همکاری شدم. میثم برایم یک موتور خرید و با جعفر در حوالی شوش و میدان اعدام گوشی قاپی می کردیم. بعد از یک ماه میثم گفت که گوشی قاپی سودی ندارد و پیشنهاد داد به روش بارکنی گوشی و لوازم رایانه سرقت کنیم. سه بار با جعفر بارکنی کردم. من موتورسوار بودم و او سرقت می کرد. چهار نفری به سرقت می رفتیم که موتور دوم به عنوان اسکورت ما را همراهی می کرد و جعفر بارها را سرقت می کرد. من 5میلیون برای هزینه عمل مادرم به دست آوردم و میثم تمام پول ها را برداشت و یک خانه درست و حسابی در پیروزی و یک خودروی 150میلیونی خرید. وقتی فهمید دستگیر شدیم به فریدونشهر فرار کرد و هنوز دستگیر نشده است. مادرم می دانست پول عملش را با سرقت به دست آورده ام. او تازه عمل کرده است و روزی که ماموران برای دستگیری به خانه مان آمدند متوجه شد سارق هستم و با پول سرقتی عمل شده است. من شرمنده مادرم شدم. او برای خرج خانه هر روز از مولوی لباس می خرید و در چهارراه کوکاکولادر سرما و گرما دستفروشی می کرد تا خرج ما را در بیاورد. روزهایی بود که مادرم زیر باران کار می کرد و وقتی به خانه می آمد تمام لباس هایش خیس بود. اینقدر کار کرد که مریض شد. هرچه از او خواستیم سرکار نرود، می گفت چه کسی خرج خانواده را در بیاورد؟ من شرمنده مادرم هستم، نمی دانم چگونه نگاهش کنم.