سال هاست که صاحب نظران و سیاسیون از نبود ساختار حزبی در کشور سخن می گویند و حتی تعداد بالای احزاب به ثبت رسیده در کشور نیز نتوانسته ناخرسندی ها را در توفیق نیافتن احزاب در کارهای تشکیلاتی جبران کند.

گفته می شود که پا نگرفتن تحزب در ایران، دلایل متعددی دارد؛ از نبود بسترهای سیاسی و قانونی تا چالش های فرهنگی. با وجود این، تجربه موفق حزب جمهوری اسلامی در دهه 60 نشان می دهد که می توان با بهره گیری از نیروهایی پرتوان، تشکیلاتی فراگیر و منسجم ایجاد کرد که بتواند در ساختار سیاسی، عملکردی قابل قبول داشته باشد. این که چطور می توان 35 سال پس از انفجار دفتر حزب جمهوری از الگوی این حزب برای تقویت تحزب در ایران استفاده کرد، پرسشی است که آن را با عبدالرضا مصری و حمیدرضا فولادگر به بحث گذاشته ایم.