به پاسگاه محیط بانی (به آن شکاربانی می گفتیم)، نیریز رسیدم. با لندرور سازمان حفاظت محیط زیست. شکاربان ها جلوی دروازه پاسگاه ایستاده بودند. معمولاوقتی بنده را می بینند، ملاقات با این بچه ها در سراسر ایران همیشه با ماچ و بوسه و شادی همراه است ولی آن روز نه: یک متخلف 9 قوچ و میش را شکار کرده بود و برای بردن آنها به نیریز رفته بود که وانت ببرد و بار کند که گرفتار شد. مردان کارآزموده با چهره های آفتاب سوخته و دست های کارکرده در حیاط اداره محیط زیست نیریز در کنار توده ای از لاشه قوچ و میشی که برخی از آنها آبستن بودند، اشک می ریختند. در سکوت، چهره لطیف مردان کوه و صخره و تفنگ که ندیده بودم.