راز خلقت خدا تنها آسمان و زمین نیست که ماه بتابد و خورشید به جمود جان دهد؛ راز خلقت خدا «جان» را نفس کشیدن است، «جان» را عبث کشیدن نیست. «جان» را لقمه ای است بر سق کودکانه ای که طعم پونه های دشت خدا را مزمزه کند و از هرزه روییده های خمارانه دهانش گس نشود. راز خلقت خدا طعام است، راز خلقت خدا انعام است، راز خدا، خوان گسترده ای است که همه به تساوی از آن رزق روزی کنند و شکرش را مزید نعمت. راز خلقت خدا، نیاز نیست که دستانی به جبر به سویی غیرخودش دراز شود که نیاز در پلشتی و زشتی است، نیاز در فاصله هاست، نیاز در ذائقه هاست، نیاز در اندیشه ای است که خود را مخلوقی برتر می داند و دیگرانی را برده و بدتر.