«دلم می خواست مثل عمو ماشین بزرگ داشته باشیم. از اون کولر دارا. موتور بابامم خیلی خوبه. کلی هیجان داره، اما گاهی آدم دلش می خواد با ماشین کولر دار سفر کنه. حسین، پسر عموم میگه ماشینشون مثل هواپیما می مونه، اما من نمی دونم هواپیما چطوریه. اگر مثل ماشین اونا باشه که خیلی باحاله، اما بابا نمی خواد با خونواده عموم رفت و آمد کنیم. میگه ما نمی تونیم همسطح اونا بپریم.»

اینها درد دل های تقی کوچولو، دانش آموز 9 ساله با مادرش است. مادر این پسر کوچک با آرزوهای متوسط و دست یافتنی وقتی از خواسته های کودکش می گوید اشک در چشمش جمع می شود، اما این آرزوها آن قدر ها هم دست نیافتنی نیست.