این بحث نوبت فضا پیش از اندیشه پست مدرن نزد امثال لوفور و دیگران در حکمت خسروانی مطرح شده است. یعنی فضا را به عنوان بعدی که باید اضافه شود، در نظر می گیرد. این سپهری که پدید می آید، بعدا در آیین مزدایی بنیاد کردار نیک، گفتار نیک و پندار نیک می شود. بحث بعدی در حکمت خسروانی این است که فضای بین آسمان و زمین قلمروی نور است: قلمرویی که تاریکی و نور را از هم باز می دارد. دلیل کاربرد بازداشتن، این است که ظلمت اهریمنی و نور مینوی است و به همین خاطر سپهر می کوشد ظلمت را از نور باز دارد تا عرصه نور را تسخیر کند. بر اساس این عرصه ظلمت و نور دو جهان طرح می شود: جهان مینوی یا آسمانی و جهان استخوانی یا مادی.