شغل آبا و اجدادی اوست. در همین مغازه دود گرفته، به قول خودش سال ها وردست پدرش کار کرد تا یاد گرفت، چطور باید نرم ترین تشک ها را بدوزد. راحت ترین بالش ها را درست کند. می گوید حیف ولی از آن شغل هاست که تا چند وقت بعد مردم باید آرزویش را داشته باشند! الان که هست قدرش را نمی دانند. همه می روند از این آماده ها می خرند.

مغازه لحاف دوزی محمد یوسفی در منطقه فرحزاد است. بین آن همه رستوران و مغازه هایی که لواشک و گردو می فروشند. این مغازه کوچک یکهو توی چشم می زند. پشت چرخ خیاطی اش نشسته: «اوایل مردم بیشتر رفتند سمت خریدن این آماده ها. این روزها بیشتر می آیند سراغ ما. بعضی ها خودشان پارچه و ملافه