پروفسور «محمدحسن گنجی» را نخستین بار در سال 1381 زیارت کردم. رفتار دکتر گنجی در نخستین برخورد چنان با صلابت وتوام با وقار و متانت بود که در همان برخورد اول به رویکرد انسانی یک عالم بزرگ و استاد برجسته پی بردم.

رفتار انسانی با دانشجو در عین فراهم کردن زمینه آزادی اظهارنظر و آموزش دانشجو در عمل و نه با گفتار، سلوک دکتر گنجی بود. نظم و وقت شناسی دکتر گنجی از دیگر نمونه های آموزش عملی ایشان بود به گونه ای که دیگران از این نحوه برخورد شرمنده می شدند. به عنوان مثال در سفر فرانسه که به اتفاق دکتر گنجی و تعدادی از جغرافیدانان ایرانی و فرانسوی در دانشگاه کان شرکت داشتیم، با وجود فشردگی نشست ها،