اتاق کوچک و باریک، محل زندگی اوست؛ بدون پنجره، بدون تهویه. یک تخت فلزی دو طبقه گوشه اتاق است. هم اتاقی اش هنوز نیامده. فروشنده است. زودتر از 11 برنمی گردد. ساعت 11 و نیم، دیگر کسی را راه نمی دهند. این از مقررات پانسیون است. پانسیون در یکی از خیابان های بلند جردن است؛ کنار خانه های شیک و گرانقیمت محله ای که برای خودش حسابی اسم و رسم دارد. مهناز بابت همین اتاق بی پنجره، ماهی 500 هزار تومان پرداخت می کند. اتاق بهتر هم هست. با پنجره. قیمت اش گران تر است. ماهی 650 هزار تومان. اتاق های دونفره تقریبا همه شان همین اندازه هستند. اتاق های 4 نفره بزرگترند. قیمت شان هم بین 600 تا 700 هزار تومان. مهناز از شهرستان آمده. فوق لیسانس دارد و در دفتر مرکزی کارخانه ای کار می کند. محل کارش در همین خیابان است. پیاده سرکار می رود و پیاده هم برمی گردد.