درحالی که مجموعه داران، بانک ها و بنگاه های اقتصادی در هنرهای تجسمی صاحب گردش مالی چشمگیری هستند، مجسمه سازان می گویند به دلیل نداشتن بودجه، دوسالانه خود را به تعویق انداخته اند! به تحلیل محتوای آن چنانی هم نیاز نیست، مقصود بیشتر این مصاحبه ها این است که دولت پول دهد تا انجمن مجسمه سازان دوسالانه برگزار کند!

یک: تردیدی نیست که دولت و به طور مشخص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به شکل گیری دوسالانه های هنری کمک کند؛ اما اگر قرار است دولت پول بدهد، توقعات دولتی را هم خواهد آورد که سالیان دراز هنرمندان از آن شاکی بوده اند؛ اکنون که برگزاری این دوسالانه ها به انجمن ها سپرده شده جای تعجب دارد چرا از این فرصت طلایی، استفاده تاریخی نمی شود؟

باید ثابت شود انجمن های هنری می توانند روی پای خود بایستند و دولت ضمن ایفای نقش نظارتی اش موظف است به توسعه زیرساخت ها بپردازد و برای تقویت قدرت انجمن ها و نهادهای هنری چاره اندیشی کند؛ اتفاقا اگر قرار به مطالبه گری از دولت است باید پرسشگری و انتظارات انجمن ها در راستای چنین رویکردهایی باشد.

دو: گفته هایم عجیب و غریب نیست این همه گالری هر هفته و هر ماه بدون انتظاری از دولت رویداد برگزار می کنند، بعضی از آنها اسپانسر دارند، بعضی هم با خریداران و مجموعه داران تعامل مستمر دارند؛ چرا انجمن های هنری نمی توانند گلیم خود را از آب بیرون بکشند؟ روی کاغذ که توان و امکانات بالقوه انجمن های هنری فراتر از گالری هاست.

سه: به نظر می رسد انجمن های تجسمی باید در زاویه نگاهشان خانه تکانی کنند، اگر همیشه یک هنرمند را به عنوان رئیس برگزیده اند که نهایت خلاقیتش برگزاری یک نمایشگاه آثار 200 هزار تومانی بوده، بهتر است به استخدام مدیرانی بیندیشند که هنرمند نیستند؛ اما کاربلد هستند و می توانند با تهییج منابع بزرگ و جلب حمایت های کلان داخلی و خارجی، ساماندهی امور صنفی و شکل دهی رویدادها را شایسته نام یک انجمن هنری با چند صد عضو فرهیخته به انجام برسانند.