همیشه دل نا آرامش ازحادثه ای خبر می داد. مادر بود و حرف های نا گفته بسیار، مادر بود و دلشوره هایی که سال های سال با او بود، مادر بود و عشق، مادر بود و «علی» که از کودکی «صیاد» دلها شده بود... دامن های پاک، نسل های پاک را می آفرینند، دامن های پاک برای فرداهایی که در راهند، روشنایی را بشارت می دهند، ازدامن های پاک، صیادها زاده می شوند و در ترنم لالایی هایی پر از شور و عشق، بزرگ می شوند. آنان که چون ماه می درخشند تربیت یافتگان خورشیدند! سلام بر تو ای مادر مهربان که تمام لحظه هایت را عاشقانه بخشیدی تا فرزند ایران برای میهنش، پشت سنگرها بروید. سلام برتو ای«شهربانو»«شجاع» که استواری و شجاعتت در بازوان رستمی چون«صیاد» گل کرد و برای این آب وخاک حماسه آفرید. سلام بر تو که امروز بر بال های نسیم پرگشودی و به فرزند شهیدت «صیاد شیرازی» پیوستی. یادت جاودانه باد مادر!