ذات اقدس اله خصوصیتی برای انسان در قرآن قائل است که آن خصوصیت را برای هیچ موجودی قائل نیست، نه برای فرشته ها، نه برای موجودات دیگر در عالم طبیعت؛ و آن خصوصیت این است که تنها مسافری که از عالم خاک شروع می کند تا لقای الهی بار می یابد و مورد خطاب خداست، انسان است. گرچه همه موجودات از خدا هستند و به طرف خدا برمی گردند اما هیچ موجودی از خاک که دورترین نقطه است شروع نمی کند تا به اوج (دنا فتدلی)[1] که عالی ترین رتبه هستی است برسد؛ زیرا موجودات یا منقطع الآخرند یا منقطع الاول؛ تنها موجودی که متصل الاول و الآخر است همین انسان است. فرشتگان مقرب که از عصمت برخوردارند، منقطع الاولند یعنی از آغاز به نام