رشد اقتصادی را باید مهم ترین نمره در کارنامه دولت ها دانست، بالاخص آنجا که رکود مزمن شده یا خروج از آن با موانع بزرگی روبه رو است. در حالی که اقتصاد ایران پس از دو سال رشد منفی در سال های 91 و 92 توانسته بود در سال 93 رشد اقتصادی مثبتی را تجربه کند، ولی تداوم این رشد در سال 94 میسر نشد و اقتصاد ایران نتوانست در این سال عملکرد خوبی را به لحاظ اقتصادی ثبت کند.

اقتصادهای فرورفته در رکود همچون غریقی هستند که با دست و پازدن های بسیار می توانند برای مدت کوتاهی خود را بالای آب نگه دارند، ولی به دلیل امواج دریا ممکن است بازهم خود را فرو رفته در امواج دریا بیابند. تجارب اقتصادهای فرورفته در رکود نیز همین تجربه را تداعی می کند که گاه برای خروج از رکود با نوسانات متعددی روبه رو شده اند؛ فراز و فرودی که گاه برای تبدیل به یک رشد با ثبات به مدت زمان زیادی نیاز دارد.