گروه حوادث/ سال هاست در تنهایی هایش به ماجرای تلخی فکر می کند که در تقدیر زندگی اش نگاشته شده است. داستانی که در آن آغوش گرم مادر و سایه پدر آرزوهای محالی بود که کم کم به حسرت زندگی اش بدل شد.

«ایران» تنها 20 روز داشت که پدر و مادرش او را در کنار پاسگاهی در خیابان شمیران تهران رها کردند. در گرمای شهریور سال 1337، نوزاد بی پناه با لباس سفید خال خالی اش در گوشه خیابان ناله می کرد. زمین داغ بود و صدای خودروها مانند غرش هیولایی او را به وحشت می انداخت.هیچ کس آنجا نبود. ماموران پاسگاه که متوجه گریه های بی امان این کودک کنار دیوار شده بودند تاب نیاوردند و برای کمک دست به کار شدند. گرمای خورشید،