زیبایی در شهر، عنصر گمشده ای است؛ حلقه مفقوده ای که ریشه در سهل انگاری های شهروندان و مدیران دارد. شهروندانی که نمای ساختمان هایشان را زشت می کنند و مسئولانی که از امکانات در اختیارشان برای به وجود آوردن یک فضای مطلوب استفاده نمی کنند. از این نظر سهم هر شهروند در زیبایی شهرش، سهم بزرگی است؛ آراستگی و زیبایی بالکن و نمای خانه یک نفر، وقتی در کنار بقیه شهروندان قرار می گیرد می تواند نتیجه ای شگفت انگیز به همراه داشته باشد؛ شهری آراسته که اولین و مهم ترین قدم زیبایی را در آن، خود شهروندان برداشته اند. در کنار این موضوع سهم مدیریت شهری برای نگهداشت و حذف زوائد بصری و پیراستن شهر، سهم کمی نیست. نتیجه همکاری این دو کنار هم، زیباترشدن چهره شهرهاست. زیبایی ای که آرامش خیال به دنبال دارد. آرامش خیالی که به سلامت روان شهروندان می رسد.