کشتی آزاد ایران در طول تاریخ بجز المپیک ملبورن، فقط در المپیک آتلانتا و ریو توانست سه مدال طلا، نقره و برنز کسب کند که همین مساله از نظر آماری، عملکرد موفقیت آمیز تیم کشتی آزاد در ریو را نشان می دهد. نفرات بازنده ما نیز بخوبی کشتی گرفتند و حتی باخت های آنان به نوعی راضی کننده بود، زیرا با تمام توان جنگیدند و یک بازنده سرافراز بودند. هیچ کدام از بچه ها از نظر بدنی و آمادگی کم نیاوردند و ما بوضوح دیدیم فیزیک تمامی آزادکاران ما بسیار مطلوب و قابل توجه بود.

درباره رضا یزدانی به جرات می گویم داوران در کشتی او با گازیموف، رضا را قصابی کردند و اجازه ندادند به دور بعدی صعود کند. عدالت در این کشتی از بین رفت و همه دیدند چطور یزدانی پرامید با آن پای مصدوم، مردانه جنگید، اما در نهایت قربانی داوران شد.

باور دارم برخی اوقات با وجود تلاش و کوشش شبانه روزی، اسیر قسمت و شانس می شویم و هر کاری می کنیم آن چیزی نمی شود که می خواهیم. یزدانی هم گرفتار چنین مساله ای شد و با وجود حضور در سه المپیک، باز هم نتوانست یک مدال از این بازی ها بگیرد. با وجود این المپیک ریو دیگر تمام شد و باید از هم اکنون به فکر المپیک 2020 توکیو باشیم. رسول خادم و همکارانش باید بدانند کسب نتیجه در المپیک ریو، تازه آغاز کار بوده و باید از این پس با تلاش و کوشش بیشتری برای آینده زحمت بکشند.