بدیهی است بازیگران پیشکسوتی که سال ها برای مردم خاطره آفرینی کردند همیشه در ذهن ها خواهند ماند و هیچ گاه فراموش نمی شوند، اما چه اتفاقی باعث می شود بیشتر آنها در دوران پیری خانه نشین یا افسرده شوند؟ چه چیزی باعث می شود آنها که در این عرصه موسفید کرده اند، امروز به دشواری گذران زندگی کنند و از پس هزینه های معاش خود بسختی برآیند؟ آیا آنها واقعا دستمزد بالایی طلب می کنند؟ آیا میزان دستمزدی که طلب می کنند،خارج از عرف و تجربه های یک عمرشان است؟ یا این که تهیه کنندگان و کارگردانان ترجیح می دهند به دنبال کسانی از دوستان و آشنایان خودشان باشند که نصف همین دستمزد را بدهند و در عوض روی ستاره هایی سرمایه گذاری کنند که باعث فروش فیلمشان می شوند؟