بدیهی است که هر جامعه ای نیاز به سرگرمی دارد و نمایش های شادی آور معمولا برای سرگرم کردن مردم تولید می شوند. اما در کشور ما سابقه این نوع نمایش ها که از دسته های مطرب که در مجالس برای شادی جمع به اجرای برنامه هایی با ساز و آواز می پرداختند، پدید آمد و سرانجام مبدل به نمایش هایی شد که «پهلوان کچل» نام داشت و با تغییراتی امروز هم ادامه یافته و با نام هایی چون «خیمه شب بازی» و «تخت حوضی» شناخته می شوند. اما این نمایش های عامیانه تنها برای سرگرم کردن مردم پدید نیامده اند، بلکه آنان نیاز داشتند آثاری خلق کنند که جز سرگرم کردن مردم، توجه آنان به مسائل اجتماعی و سیاسی را هم جلب کند و به این ترتیب نمایش های شاد جنبه نقد و نقادی نیز پیدا کرد و به همین دلیل بتدریج بنیاد این گونه های نمایشی بر بداهه سازی بازیگران استوار شد، هرچند شخصیت های آن از میان مردم معمولی آمده بودند و هر یک معرف بخشی از طبقات اجتماعی بودند.

امروز نیز این نمایش های شاد که اغلب با موسیقی نیز همراه است، از مهم ترین سنت های ایرانی است و در مورد جزئیات آن نیز پژوهش های قابل توجهی انجام شده است، اما بدیهی است که باید این تحقیقات ادامه یابد و برای حفاظت از این شیوه های نمایشی که بخشی از «میراث فرهنگی ناملموس» کشور ماست کوشش های بیشتری صورت گیرد. به عنوان مثال گروه ها مورد حمایت قرار گیرند و سالن های نمایشی خاص اجراهای آنان در نظر گرفته شود.

ë ë ë

نمایش «انسانم آرزوست» تولید بنگاه شادمانی تماشا به نویسندگی و کارگردانی داوود فتحعلی بیگی تا 10 شهریورماه ساعت 19:30 در تماشاخانه سنگلج به صحنه می رود.