سینما یعنی دیدن: سینماگر خلق می کند تا دیده شود. تا اثرش محلی برای برخورد عقاید و آرا باشد و از طریق تصویر با جهان بیرون ارتباط برقرار کند. فرقی نمی کند عباس کیارستمی باشی یا یک کارگردان ناشناخته، باید دیده شوی تا لذت کاری که انجام می دهی به بار بنشیند و با جهان ارتباط برقرار کند. ارتباط با سینماگر هم همین طور است. باید آثارش را ببینی تا به عقاید و افکارش برسی و درک و شناختی تازه پیدا کنی. در مورد فیلمسازان بزرگی مثل عباس کیارستمی، دیدن آثار متقدم و متاخر آنها، از هر لحاظ مهم و قابل ملاحظه است. کیارستمی از دهه چهل که کارش را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد، آثار بسیار ارزشمندی