از آن روز که انسان خردمند (Homo sapiens) تصمیم گرفت از غارها خارج شود و به جست وجوی منابع و سرزمین های جدید، قاره آفریقا را به مقصد آسیا و اروپا و دیگر سرزمین های ناشناخته ترک گوید تا وقتی که کلمب و ماژلان بادبان ها را برافراشتند و راهی دوردست های اقیانوس اطلس و آرام شدند، تا آن روز تاریخ ساز که یوری گاگارین در فضاپیمای کوچکش به دور زمین چرخید و نخستین تجربه فضایی را به نام بشر ثبت کرد و تا 12 سال بعد از آن که نیل آرمسترانگ آن گام کوچک برای یک انسان و جهش بزرگ برای بشریت را با قدم نهادن بر خاک کره ماه به نام خود ثبت کرد، در همه این رویدادها گویی نیرویی انگیزشی وجود دارد که ما و اجدادمان را پیش برده و می برد. این نیرو چیزی نیست جز ماجراجویی و کنجکاوی که در ذات ماست.