مهدی خدابخشی، نماینده تکواندوی ایران در المپیک بود. نماینده ای که سر بزنگاه و آنجا که باید مسابقه ای را ببرد، باخت تا همه برنامه های تکواندو را به هم بریزد. خدابخشی در دیدار با نماینده آذربایجان که میلاد بیگی بود، شکست سنگینی را متحمل شد. بیگی انواع و اقسام فن ها را روی خدابخشی مرور کرد و باعث شد تا قبل از این که زمان مسابقه به پایان برسد، داوران دستور اتمام بازی را صادر کنند.

انتظارها این بود که خدابخشی به خاطر این شکست ناراحت باشد. ناراحت برای این که نتوانسته حریف مستقیم خودش را در دیداری حیثیتی شکست بدهد، اما همه خبرنگارانی که روز بعد به دهکده رفتند او را در حال خنده دیدند. خنده هایی از ته دل که هیچ نشانی از غم و ناراحتی در آن دیده نمی شد. خندیدن بد نیست و کنار آمدن با اتفاقات تلخ هم همین طور، اما وقتی به رقیبی می بازی که او را به خاطر تو و چند نفر دیگر از تیم ملی کنار گذاشتند تا شماها رشد کنید باید ناراحت بود.مهدی خدابخشی از تکواندوکاران خوب ایران است که سرمایه گذاری زیادی روی او شده، اما گاهی اوقات لازم است حتی به تظاهر هم که شده لبخند نزند و نمک روی زخم هواداران ورزش که انتظار مدال طلارا از او داشتند، نباشد!