پس از چهار دهه از تصویب قانون اساسی کشور با تاکید بر ضرورت تحقق عدالت اجتماعی و تدوین و اجرای پنج برنامه توسعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عده ای از نمایندگان مجلس و تعدادی از پژوهشگران غالبا مرد مراکز تحقیقاتی درباره این مسئله تردید دارند که وقتی گفته می شود عدالت اجتماعی، آیا این امر می تواند شامل زنان هم بشود یا نه؟ یا به عبارت روشن تر آیا زنان جزء اجتماع هستند که عدالت شامل آنها هم بشود؟ بنابراین اختلاف نظر بر سر کلمه برابری و عدالت یا تناسبات نیست؛ بلکه مسئله این است که آیا زنان حق دارند از عدالتی برخوردار شوند؟ یا اینکه این صاحبان نفوذ هستند که تشخیص می دهند که زنان کجا جزء اجتماع هستند و کجا نیستند. امیدوارم توانسته باشم عمق اختلاف نظر را بیان کنم. مسئله این است که آیا زنان انسان هایی هستند که از عدالت برخوردار شوند یا موجوداتی هستند که به تناسب وضعیت شان برای آنها تعیین و تعریف می شود که از چه حق و حقوقی می توانند برخوردار شوند. شاید تکرار مکررات به نظر برسد؛ ولی این ذهنیت ناسالم که در متفکر و خلاق بودن زنان تردید می کند، مسئله ای جدی و بازگشت نه به 40 سال پیش، بلکه به صدها سال پیش است. آنانی که چنین ذهنیتی دارند، باید از مادران، همسران و دخترانشان شرمنده باشند که آنها را جزء اجتماع تعریف نمی کنند تا از عدالت اجتماعی برخوردار شوند. گویا چند نفر از پژوهشگران یا صاحبان دیدگاه های خاص با ارائه مشاوره هایی به نمایندگان محترم مجلس، این تصور را ایجاد کرده اند....که عدالت میان زنان و مردان در یک جامعه پدیده نامطلوبی است و از غرب به عاریت گرفته شده؛ اگرچه هر آنچه از غرب گرفته شده، بد و مذموم نیست و نگاهی به زندگی عادی همه ما، تعاملات میان فرهنگ ها و جوامع را در همه زمینه ها به خوبی این نکته را ثابت می کند؛ ولی آیا توصیه ها و تاکیدات متون دینی اسلام بر عدالت را هم باید نادیده بگیریم؛ چون پای زنان در میان است؟!