اکبر اکسیر در اواخر دهه پنجاه، شاعری شناخته شده در پایتخت بود و این برای کسی که مقیم شهرستانی مرزی بود، امتیازی بزرگ محسوب می شد. روزگار هم چون اکنون نبود که ارتباط ادبی-فرهنگی تهران با استان های کشور چنان تنگاتنگ باشد که شعرخوانی شاعری در جزیره قشم، پنج دقیقه بعد در تهران شنیده شود و تازه اعتراض شود چرا پخش همزمان نداشته! در آن روزها، گیلان به مرکزیت شهر رشت، نمایندگان جوان چندانی در پایتخت نداشت چه رسد به شهری مرزی چون آستارا که از امکانات و امتیازهای مرکزنشینی نیز در آن خبری نبود البته اکسیر، دامنه شهرتش در دهه شصت، رفته رفته چون دریای خزر که در آن زمان دچار عقب نشینی شده بود، از تهران پاپس