بنا بود دیپلمات شود، به همین دلیل پدرش او را در اروپا به دانشگاه فرستاد تا سیاست بیاموزد. او سیاست خواند، اما با مزاجش سازگار نبود. از همان اول، نمایش دوست داشت. در رشته تئاتر چیزی را می دید که در دیگر رشته ها نمی دید، اما این حسرت در او ماند. ناچار بود به خواست پدر گردن نهد و سیاست بخواند؛ دانشی که هیچ گاه تا آخر عمر به کارش نیامد. درعوض این تئاتر بود که همواره او را بر سر ذوق می آورد. اروپا او را وسوسه می کرد تا به تماشاخانه برود و از نزدیک تئاتر تماشا کند. شیفته بود. روزها در دانشکده، سیاست می خواند و شب ها با تئاتر سرگرم می شد. تئاتر برای او آن قدر وسوسه انگیز بود که بالاخره توانست پس از