مهندسی فرهنگی مردمان یک جامعه، نه لزوما و صرفا با یورش و اشغال یک سرزمین و نه حتما با تهدید و سرکوب قهرآمیز محقق می شود.

مهندسی فرهنگی در حوزه جنگ نرم طبقه بندی می شود و مجریان آن، «خودی»هایی هستند که با هویتی فرهنگی - به حق یا ناحق- عنوان «نخبگی» بر پیشانی دارند و از گردانندگان و متولیان و راهبران صحنه فرهنگی جامعه به شمار می آیند.

در تاریخ آورده اند که: روزگاری در عهود پیشین، اسپانیایی ها با تجاوز به حدود سرزمینی و اشغال خاک ملت های آمریکای جنوبی توانستند فرهنگ لاتینی را چنان بر مردمان مظلوم چیره سازند که نام آمریکای لاتین بر مجموعه کشورهای هدف تجاوز، مناسبت یابد. استیلای همان فرهنگ لاتینی بود که زمینه تداوم چپاول و استعمار اجنبی را فراهم کرد.