نوآوری و ابتکار در بیشتر مواقع باعث می شود موجی از هیجان و انتظارات متعدد در سازمان ها پدید آید، به طوری که ساختارهای پیشین دستخوش تغییر و تحول و طرح های جدیدی برای سازمان ریخته می شوند. با این همه اغلب مدیران در برابر این هیجانات و تحولات موضعی محافظه کارانه و محتاط اتخاذ و از تن دادن به خواسته های نوآوران خودداری می کنند. در چنین وضعیتی است که مدیران ارشد شرکت ها و سازمان ها که تا پیش از این بر طبل نوآوری و خلاقیت می کوبیدند و همگان را به نوآور بودن دعوت می کردند، ناگهان از در مخالفت با آنها درآمده و به نوآوران به عنوان عوامل مزاحم و بر هم زننده آرامش شرکت نگاه می کنند و به آنها بی اعتنا می شوند.