من یک تصمیمی با خودم گرفته ام و تنها کاری است که برای سربازان وطنم از دستم برمی آید. البته پیش از این جریان هم افسر وظیفه و مامور راهنمایی رانندگی را پیش آمده بود که سوار کنم و کرایه نگیرم. حالابرای سربازها هم تاکسی من رایگان است. فرقی نمی کند روزی دو نفر سوار شوند یا بیست نفر

یک کاغذ A4 پشت شیشه عقب ماشین اش چسبانده که روی آن با فونت درشت تایپ شده: «سرباز، رایگان» عین همین نوشته، روی داشبوردش هم به چشم می خورد، وقتی سوار تاکسی بشوی. راننده پنجاه و چندساله به نظر می رسد. موهای جوگندمی. پیشانی عقب رفته. سلام مسافر را با صدای بلند جواب می دهد. «سلام بابا!» به همه همین را می گوید، حتی به خانمی که سن دارتر از خود اوست. یک دستمال چروک را گاهی از کنار دست اش برمی دارد و عرق سر و صورت اش را خشک می کند.