وقتی در آخرین ساعات و حتی آخرین دقایق می خواهی راجع به هنرمندی بنویسی که دوستش داری و این نوشتن وظیفه عاطفی برایت تلقی می شود چه کاری باید کرد به غیر از نوشتن. ساعت از 3 بعد از نیمه شب گذشته است. روزهای بسیار پرکار و خسته کننده و به راستی پراسترسی را پشت سر گذاشته ام. می خواهم تنها و تنها اندکی در حد چند جمله در آخرین لحظات و آخرین فرصت مقرر، تنها گوشه های کوچکی از احساسم را واگویه کنم. پایان این احساس چه از کار درمی آید نمی دانم و تنها قلبا دوست دارم اندکی بسیار کم از احساسم را به زبان خامه درآورم. می خواهم از استاد «داوود رشیدی» عزیز بگویم. اولین بار که نام مبارک استاد داوود رشیدی را شنیدم