دیوید ممت، نمایشنامه نویس امریکایی اقتباس سینمایی نمایش «به شخم ها سرعت ببخش» را که در سال 2008 نوشت روی پرده می برد. داستان به تشریح هزلی تجارت سینمای امریکا و هالیوود می پردازد: درون مایه ای که ممت در فیلم های قبلی اش همچون «سگ را بجنبان» (1997) و «خیابان استیت و خیابان مین» (2000) به آنها پرداخته بود. ابتدا قرار بود مایکل پولیش، کارگردان امریکایی این فیلم را جلوی دوربین ببرد اما پولیش از همکاری در این پروژه صرف نظر کرد و ممت خود بر صندلی کارگردانی نشست. ممت فیلمبرداری را فوریه 2017 کلید خواهد زد و حالاباید شخصیت های اصلی فیلم را انتخاب کند. جو مانتگنا، ران سیلور و مدونا از بازیگرانی بودند که سال 1988 نمایش این اثر را به کارگردانی گرگوری موشر روی صحنه تئاتر برادوی بردند و سال 2008 نیز در سالن تئاتر اولد ویک لندن، کوین اسپیسی و جف گولد بلام شخصیت های اصلی مرد نمایش را ایفا کردند. سال 2014 نیز لیندزی لوهان به جای مدونا در تئاتر وستاند لندن روی صحنه رفت. این اثر در بخش بهترین اثر نمایشی و بهترین کارگردانی جوایز تونی شد. همچنین ران سیلور برای بازی در این نمایش جایزه بهترین بازیگری جوایز تونی را از آن خود کرد. عبارت «Speed-the-Plow» از شعر قرن چهاردهمی که برای جشن «روز شخم زنی» خوانده می شد، گرفته شده است. بنابر این شعر، معنی این عبارت «(خدا) به شخم ها سرعت ببخش» است. سبک دیالوگ نویسی ممت با ویژگی بدبینی، موضوعات زننده جهانی که برای تاثیرگذاری بر خواننده در متن آورده می شود آنقدر متمایز است که این سبک به «صدای ممت» شناخته می شود. او اغلب با استفاده از جملات ایتالیک و نقل قول بر کلماتی مشخص تاکید می کند و توجه را به تاثیرپذیری شخصیت ها و فریب کاری های استفاده از زبان جلب می کند. شخصیت های آثار او اغلب حرف یکدیگر را قطع می کنند و جملاتی ناتمام می گویند. ممت برخی عبارات مشخص و آرایه های ادبی را که این شخصیت ها به کار می برند، عامدانه به اشتباه می آورد تا بی دقتی آنها به جزییات گفتارشان را نشان دهد. ممت اثر سینمایی دیگری را به نام «توکای سیاه» در دست تولید دارد. این فیلم به کارگردانی و نویسندگی ممت و با بازی جیمز بج دیل و کیت بلانشت ایفای نقش می کنند.