استعفای وزیر ورزش قابل پیش بینی بود چرا که محمود گودرزی نتوانست به خوبی این وزارتخانه را اداره کند. توانایی گودرزی مدیریت در دانشگاه بود و او توانایی مدیریت در اجتماع بزرگی همچون ورزش را نداشت. گودرزی اگرچه تلاش می کرد کارهای خوبی انجام دهد اما به دلیل فقدان سابقه اجرایی و البته مشورت هایی که در بخشی دیگر به آن پرداخته می شود راه را به اشتباه رفت. خطرناک ترین کار گودرزی استفاده از مدیران دانشگاهی بود. در حال حاضر استفاده از افراد دانشگاهی در راس ورزش به هیچ وجه کارساز نیست چرا که اصلی ترین رکن مدیریت در وزارتخانه ها، انجام کارهای اجرایی است که این یکی از نقاط ضعف گودرزی و تیمش طی این سال ها به حساب می آمد. مدیریت نیازمند درآمد است و مدیری موفق است که بتواند این فاکتور را به خوبی اجرایی کند. ورزش ما در المپیک و در سایر رقابت ها نتوانست به جایگاه واقعی خود برسد و قطعا این یکی از نقاط تاریک برای شخصی است که در مدیریت کلان ورزش حضور داشت. علاوه بر این در وزارت ورزش حوزه دیگری همچون جوانان وجود داشت که خود به تنهایی حوزه گسترده ای محسوب می شود و نیازمند کارهای گسترده ای است. در بحث های مدیریتی ورزش آن هم در حد یک وزارتخانه موضوع انتخاب مشاوران کاربلد و آگاه به مسائل، از اهمیت زیادی برخوردار است اما این موضوع در دوران وزارت گودرزی چندان مورد توجه قرار نگرفت و مدیران به خوبی نتوانستند در امر مشاوره به وزیر عملکرد مناسبی داشته باشند. مدیر ورزشی بخصوص در بحث کلان باید دید وسیع تری داشته باشد و تمامی امکانات از جمله امکانات مالی را در عرصه های مختلف فراهم کند و این نیز موضوعی بود که در دوران وزارت گودرزی به چشم نیامد و در نهایت وزارت ورزش در فاصله حدود 9 ماه باقی مانده به انتخابات ریاست جمهوری با معضلی همچون استعفای مدیریت در بخش کلان ورزش روبه رو شد.