وجود مبارک پیامبر(ص) ضمن اینکه سحرخیز بود و نماز شب می خواند، قبل از اینکه نماز شب را بخواند، بخش پایانی سوره مبارکه «آل عمران» را قرائت می کردند، نگاه به آسمان می کرد، این ستاره ها را می دید و این جمله بخش پایانی سوره «آل عمران» را می خواند: (ربنا ما خلقت هذا باطلا)؛(1) خدایا این صحنه و این نظام، باطل نیست! اگر آسمان و زمین یک عمر خاصی داشته باشد و بعد هم از بین برود، می شود باطل، ولی اگر تبدیل شود به صحنه ای که ما در آن صحنه به آسمان دیگر، با زمینی دیگر محشور خواهیم بود، این دیگر باطل نیست. فرمود: ما این نظام را باطل خلق نکردیم که مرگ عبارت از پوسیدن باشد و انسان بعد از مدتی بپوسد؛ بلکه نظام را به حق خلق کردیم و مرگ از پوست به درآمدن است، بعد از مدتی انسان پوست می اندازد، لب می شود، مغز می شود و به «دار الحیاه» می رسد که درحیات آخرت مرگی نیست.