هنگام شورش بزرگ مردم هندوستان در سال 1857 م. / 1274 ق، ضرورت ایجاد ارتباط تلگرافی با هندوستان برای دولتمردان انگلیس آشکار شد، زیرا در این زمان ارسال و دریافت یک پیغام بین هند و انگلیس نزدیک به سه ماه طول می کشید. چنین بود که انگلیسی ها توانستند امتیاز کشیدن خطوط تلگرافی را در سال 1279 ق. / 1862 م. با دولت ایران به امضا برسانند. بعد از کسب این امتیاز وزارت خارجه بریتانیا به دولتمردان انگلیس توصیه کرد که چند هزار لیره به منظور اهدا به شاه ایران و وزیران و مامورانی که به عقد قرارداد کمک کرده اند، فراهم آورد و به این ترتیب «از خدمت بزرگ دولتمردان ایران به ملت بریتانیا به ویژه حکومت هندوستان» قدردانی شود (رایت، 1364: 156).