شبکه نمایش خانگی را می توان رسانه جامعه مدنی و رسانه ای میانی دانست، بدین معنی که این شبکه به عنوان یک مدیوم سوم، بین سینما و تلویزیون قرار گرفته که واجد برخی ظرفیت ها و کارکردهایی است که این دو رسانه قدیمی تر، فاقد آن هستند بنابراین شبکه های خانگی، فارغ از ضعف و قوت های دراماتیکی و کیفیت ساختاری آن، از حیث جامعه شناسی ارتباطات و مطالعات فرهنگی نیز تحلیل پذیر بوده و نمونه بارزی از تجلی سویه صنعتی و تجاری هنر است. در این فرایند دیگر طبقه اشراف یا روشنفکران نیستند که مصرف کننده محصولات هنری بوده و برای آن هزینه می کنند. توسعه تکنولوژی ارتباطی و دیجیتالی با تکثیر کالاهای هنری آنها را در اختیار