1- ناصر آقا یکی از راننده های قدیمی تهران بود - خدا رحمتش کند - روی اتوبوس های خطی درون شهر کار می کرد. از میدان خراسان به میدان توپخانه سابق مسافر می کشید. روزهای آخر عمر را در قهوه خانه ای که پاتوق راننده ها بود سپری می کرد. از قول او نقل می کنند که می گفت؛ یکی از روزها که باد تندی می وزید با اتوبوسم که پر از مسافر بود وارد میدان توپخانه شدم، ناگهان چشمم به عابری افتاد که باد کلاهش را ربوده بود و او وسط میدان دنبال کلاهش می دوید. اتوبوسم ترمز درست و حسابی نداشت و فرمانش هم گیج می زد هر چه بوق زدم بی فایده بود و عابر شش دانگ حواسش را به کلاهش داده و دنبال آن می دوید. اتوبوس به چند قدمی عابر