حجم جمعیت، ساختار سنی، نرخ رشد و توزیع فضایی آن در هر کشور محور برنامه ریزی های اقتصادی و اجتماعی محسوب می شود. نتایج سرشماری های عمومی نفوس و مسکن یکی از عمده ترین راه های شناخت حجم و خصوصیات جمعیت کشور در سطح ملی و منطقه ای است. از سال 1335 تا 1385، سرشماری عمومی نفوس و مسکن در ایران به موجب قانون هر 10 سال یک بار اجرا شده است. ولی از سال 1385 به بعد، فاصله انجام سرشماری ها به 5 سال کاهش یافت. هفتمین سرشماری عمومی نفوس و مسکن کشور در سال1390 به اجرا درآمد و اکنون مرکز آمار ایران در حال اجرای سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 است. سرشماری های نفوس و مسکن بزرگ ترین و پرهزینه ترین آمارگیری در سطح کشور است.