شهروندان یک کشور بسیار کوچک از روش جالبی برای خوشحال بودن بهره می برند: «آنها به موضوع هایی فکر می کنند که بقیه مردم دنیا از آنها فرار می کنند!»

در سفری که به «بوتان» داشتم، برای استراحت چند دقیقه ای روی نیمکتی در یک پارک نشستم. حالم خوب نبود و دل و روده ام به هم ریخته بود. کنارم مردی به نام «کارما» نشسته بود و از ظاهرش پیدا بود که از استراحتش نهایت لذت را می برد. ناگهان و بنا به دلیلی که نمی دانم، شروع به حرف زدن درباره خودم و اتفاقات زندگی ام با او کردم. انگار دلم می خواست اعتراف کنم. به کارما گفتم: «چند وقت پیش نشانه های مشکوکی در خودم مشاهده کردم. سرم گیج می رفت، نفسم می گرفت و دست