53درصد از مجموع زنانی که به ترامپ رای دادند، زنان سفیدپوست بودند. اینکه چرا آنها به رغم بی احترامی های مکرر ترامپ به وی رای دادند، از نکات جالب این رویداد بود. اما این یک مساله تاریخی و تکراری است و بر مبنای آن زنان سفیدپوست امریکا همیشه در تضاد با زنان سایر نژادهای مقیم امریکا راه اختصاصی خود را در این انتخابات طی کرده اند. باور آنها این است که در سیستم حکومتی و زیستی امریکا باید با مکانیسم های مشخصی به قدرت رسید و سپس آن قدرت را به مردم انتقال داد و فقط تاجرهایی با طیف تاثیرگذاری بسیار وسیع مثل ترامپ قادر به انجام این کار هستند، حتی در افراطی ترین جنبش های زنان در طول قرن گذشته در امریکا، آنها به سوی سیاستمدارانی گرایش داشته اند که منکر آزادی عمل برای آنها نیستند و نه به حرف های ولو تند و تهدیدگرایانه سیاستمداران بلکه به اقدامات آنها نگاه می کنند. همان طور که «روری دیکر» در کتاب نقادانه اش به نام «تاریخچه فمینیست های امریکا» نوشته، زنان سفیدپوست امریکا با وجود حمایت های کلامی هیچگاه از زنان سیاهپوست این کشور حمایت واقعی نکرده اند و این بار هم وقتی دیدند وعده های تبلیغاتی ترامپ بیشتر به سود آنهاست تا هیلاری کلینتونی که هنوز در پی وقایع عراق و افغانستان است، آرای خود را با طیب خاطر به حساب ترامپ ریختند. دیگر کسی در پاییز 2016 سراغ زنان سیاهپوست برابری طلب امریکا را نمی گیرد زیرا حرف ها و خواسته های آنان نه نقشی در تصمیم های هیلاری کلینتون داشت و نه به آینده ترامپ سودی می رساند. زنان سفیدپوست در ترامپ اقتصاددانی را دیدند که بیشتر به فکر جیب آنهاست تا مساله تثبیت یا سقوط نظام های سیاسی در سوریه، عراق و افغانستان. حتی تندروترین فمینیست های امریکا کمتر از دو هفته بعد از پیروزی ترامپ در انتخابات امریکا می گویند برایشان مهم نیست که ترامپ اینجا و آنجا چه حرف های بدی درباره آنها زده است زیرا بسیار بهتر و بیشتر از اوباما و هیلاری وضع اقتصادی آنها را تقویت خواهد کرد و بدنبال داعش هم نیست.آنها هم مثل مردان سفیدپوست مغبون امریکا به کسی رای دادند که می خواهد تشکیلات مسموم و مخدوش سال های اخیر امریکا را به طور اساسی واژگون و به نفع طبقه متوسط پرشمار این کشور کار کند.