غلامرضا تاجگردون تنها اصلاح طلبی است که در مجلس نهم توانست سکان هدایت یک کمیسیون را در دست بگیرد. آن هم مهم ترین کمیسیون مجلس؛ کمیسیون برنامه و بودجه. این موقعیت او در مجلس تماما اصولگرای نهم تنها و تنها حاصل اعتقاد عمیقش به همکاری با دیگر نیروهای سیاسی بود، چیزی که در مجلس دهم هم بر آن تاکید دارد. او در گفت وگوی خود با «ایران» باز هم تاکید می کند که همکاری فراکسیون امید با مستقلین و اصولگرایان معتدل مجلس تا چه اندازه به نفع اصلاح طلبان است؛ نفعی که او آن را در نتیجه و خروجی کار مجلس معنا می کند. قطعا از یک اقتصاددان هم توقعی بیش از این نیست که تا این اندازه بر خروجی کار تاکید داشته باشد. بر اساس همین نگاه هم است که تاجگردون برخی انتقادات نسبت به انفعال فراکسیون امید را رد می کند و تاکید دارد که کار در مجلس به جای آنکه «نمایش» باشد، رسیدن به برخی «نتایج» است.